Δεν είμαι σίγουρος αν πρέπει να είμαστε περήφανοι για αυτό, αλλά σαν Gamehorizon έχουμε μαζέψει περισσότερους κωδικούς για reviews απ’όσους προλαβαίνουμε να παραδίδουμε. Το Duke Grabowski, Mighty Swashbuckler έχει παραμείνει στη λίστα κωδικών μας για ένα καταθλιπτικά μεγάλο διάστημα (από την κυκλοφορία του βασικά), μαζεύοντας ψηφιακή σκόνη. Αποφάσισα κι εγώ λοιπόν, να το περιλάβω, για να φύγει απ’την μέση, αν όχι για κάτι άλλο.
…
Δεν ήταν ευχάριστη εμπειρία.
Story
Το Duke Grabowski, Mighty Swashbuckler είναι ένα adventure, από την Alliance Digital Media, το οποίο αναπολεί τις εποχές των Monkey Island. Είστε ο Duke Grabowski, ένας δίμετρος μούτσος ενός πειρατικού πλοίου, ο οποίος θυμίζει αρκετά Hodor αλλά στο λιγότερο ευγενικό. All brawn and no brain, δυσκολεύεστε να μιλήσετε καλά καλά, αλλά μπορείτε να σπάτε κόσμο στο ξύλο από το πρωί μέχρι το βράδυ.
Μετά το θάνατο του παλιού σας καπετάνιου, ο οποίος σας είχε αδυναμία, το πλήρωμα έχει μαζευτεί, για να αποφασιστεί ποιος θα γίνει ο επόμενος κάπτεν. Ο Duke θέλει να αναλάβει ηγεσία, αλλά καθώς το πλήρωμα γνωρίζει τι μπουνταλάς είναι (πραγματικά αυτή είναι η καλύτερη λέξη που μου έρχεται για να τον περιγράψω) όλοι γελάνε μαζί του. Ο Duke τα παίρνει στο κρανίο και σπάει τα μούτρα του μισού πληρώματος σε μία απαίσια χορογραφημένη σκηνή “χιούμορ”, οπότε ο first mate, και κυριότερος ανταγωνιστής σας, επιχειρεί να ξεγελάσει τον Duke, αναθέτοντάς του μια αδύνατη αποστολή σαν “τεστ”, για να δείξει οτι είναι άξιος της θέσης: Να “ρίξει” 3 γυναίκες.
Δείτε εδώ ομορφιά 2D background. Γιατί να μην το γεμίσουμε με μερικές κουράδες 3D models;
Κοιτάξτε, όσοι έχετε διαβάσει προηγούμενα άρθρα/review μου ή έχετε παίξει κάποιο απ’τα games μου ξέρετε οτι δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα με λίγο παλιομοδίτικο σεξισμό. Όχι μόνο δεν έχω πρόβλημα, συνήθως τη βρίσκω όταν υπάρχει fanservice ή δράμα χτισμένο γύρω από τον said σεξισμό, αρκεί να κολλάει στο setting. Στο σύμπαν του Conan ένας μάγος με τσιγκελωτό μουστάκι κρατάει μια κοκκινομάλλα με μεγάλα βυζιά σε ένα κλουβί και την τσιγκλάει; Δε βλέπω τίποτα το περίεργο! Στο τελευταίο επεισόδιο του Fairy Tail η Dimaria ετοιμάζεται να σκοτώσει τη Lucy αλλά πρώτα της βγάζει το μπικίνι για κάποιο λόγο; Βάλτε μου και δεύτερο πιάτο παρακαλώ!~
Από τα πιο “of course!” puzzle στο παιχνίδι. Και το “puzzle” και αυτό σε εισαγωγικά.
Για κάτι πιο ηθελημένα creepy από τον Duke Grabowski, Mighty Swashbuckler, διαβάστε το Blackout Club review μας.
Το θέμα είναι οτι σε αυτούς τους κόσμους, σε αυτά τα σενάρια, ταιριάζει ο προαναφερθέντας σεξισμός. Είναι brutal κόσμοι στην πλειοψηφία τους, όπου η μοίρα όλων είναι οκνηρή. Στο Duke Grabowski, Mighty Swashbuckler από την άλλη, τα πάντα, από τους χαρακτήρες και το χιούμορ μέχρι τα γραφικά, φωνάζουν οτι αυτός ο κόσμος είναι φτιαγμένος για να είναι κωμικός, για παιδιά σχεδόν. Όταν βλέπω το γορίλα που έχω για πρωταγωνιστή να πλησιάζει με ένα ηλίθιο βρώμικο χαμόγελο κυράτσες που έχουν προσωπικότητα μοντέρνας γυναίκας, δε λέω “εδώ είμαστε“, όπως θα’λεγα για το “πανδοχείο” (RIP) του Little Finger (RIP) στο Game of Thrones (…RIP?), αλλά αντίθετα “ίου…“. Δεν ξέρω κατά πόσο τα screenshots μπορούν να μεταδώσουν αυτή την αίσθηση, αλλά πραγματικά είναι δυσάρεστο, πολύ δυσάρεστο, μην πω και “τελείως κακόγουστο”.
Καιιι οξύ στα μούτρα επειδή της την πέφτουμε. Α wait, μας είπε οτι είναι χωρισμένη. Ναι. ειδικά τώρα είναι που έρχεται το οξύ στα μούτρα.
Με τη σειρά οι κυρίες που θα πρέπει να “σαγηνέψουμε” είναι: 1)Μια Μουσουλμάνα που έχουν απαγάγει τις κόρες τις σκελετοί-πειρατές. 2)Μια πειρατίνα-καπετάνιος που έχει κλέψει το καπέλο της ένας γορίλας-παλαιστής. 3)… Η πρώτη τύπισσα που θα μας κάτσει από ένα μπαρ με χορεύτριες, αφού το γκρεμίσουμε και τις αναγκάσουμε να πάνε σε ένα μπάρμπεκιου της τοπικής πυροσβεστικής. Το οτι ο Duke τελικά δε “σαγηνεύει” όντως καμία αλλά τις πήθει απλώς να πουν ψέματα οτι της “έριξε” αφού της βοηθήσει, με κάποιο τρόπο κάνει τα πράγματα χειρότερα αντί για καλύτερα. Το οτι ο παίκτης υποτίθεται οτι θα ταυτιστεί από τον τύπο που δεν ξέρει να μιλάει σε γυναίκες (το τονίζει συνέχεια το παιχνίδι αυτό) τα κάνει από χειρότερα τρισκατάρατα.
Ξέρετε, είναι πρωτάκουστο για μένα να μη χαίρομαι με bewbs… Να που συνέβη.
Όλα αυτά βέβαια υπό τόνους slap-stick επιπέδου Tom&Jerry, αλλά με κακάσχημα, clangy 3D γραφικά αντί για 2D smooth εικόνες. Ενώ είναι φως φανάρι οτι το Duke Grabowski, Mighty Swashbuckler είναι εμπνευσμένο από το Curse of the Monkey Island, εξίσου ξεκάθαρα φαίνεται οτι δεν έχει χαμπαριάσει Χριστό από την ατμόσφαιρα και το γραφιστικό ταλέντο που έκαναν το θρυλικό adventure να δουλεύει, και έχει κρατήσει μόνο το setting. Το σημείο όπου θα γίνει πιο έντονο αυτό, είναι στο “ring” μονομάχων, όπου οι σειρές του κοινού είναι γεμάτες από “wacky” χαρακτήρες, από έναν θεό των Αζτέκων, μέχρι μια πειρατίνα σκελετό, με τους οποίους ο Duke ανταλλάσσει 1-2 κουβέντες, και κατά τ’άλλα δεν παίζουν κανένα ρόλο στο σενάριο.
Πριν κλείσουμε με την ιστορία, να σχολιάσω οτι όταν στο τέλος του παιχνιδιού οι “κατακτήσεις” μας μαζεύονται γύρω από τον Duke για να δείξουν στο πλήρωμά του πόσο τις έχει “ρίξει”, πέραν του πόσο αχώνευτα uncomfortable είναι το όλο σκηνικό, το παιχνίδι το παρουσιάζει σαν να ήμασταν μια τρελή παρέα που γνωρίζονταν χρόνια, με το μυαλό σας να γεμίζει τα “γουά γουά” στο background. Είναι πραγματικά απαίσιο.
C-C-C-Crrrrriiiiiiinge!
(Also creepy.)
Gameplay
Επιστρέφοντας στο Curse of the Monkey Island το οποίο προαναφέραμε, αν είστε σαν εμένα τότε πιστεύω θα θεωρείτε και εσείς τα περισσότερα adventure games σπαζοκεφαλιές. Όχι οτι αμφιβάλλω για το φάρο γνώσης στη θάλασσα της άγνοιας που είναι ο εγκέφαλός μου, αλλά να βγάλω εγώ adventure χωρίς walkthrough δεν παίζει. Όταν λοιπόν στο Duke Grabowski, Mighty Swashbuckler χρειάστηκα walkthrough μόνο στο τέλος, για ένα σημείο που ήταν τελείως μύρισε τα νύχια σου (έπρεπε να μιλήσεις 5 φορές συνεχόμενα στον ίδιο NPC), τότε υποψιάζομαι οτι κάτι κάνει λάθος το game.
Δείτε εδώ πόσους άχρηστους characters έχουν μαζέψει.
Χωρίς πλάκα, ξεχάσετε τις κρυπτικές αναζητήσεις που απαιτούν συνήθως τα adventures. Οι λύσεις είναι τόσο φως-φανάρι (και συνήθως κοντά η μία στην άλλη) που θα νιώθατε οτι το παιχνίδι είναι φτιαγμένο για παιδιά, για νηπιαγωγάκια σχεδόν, αν εξαιρέσει κανείς το άθλια creepy σενάριο που διαποτίζει το σύνολο. Σοβαρά δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιο βετεράνο του είδους να απολαμβάνει το Duke Grabowski, Mighty Swashbuckler όσον αφορά τη δυσκολία του.
Το τελευταίο μου issue με το gameplay, πέρα από το πόσο λίγο νόημα βγάζουν οι λύσεις σε πολλά από τα puzzle (η λύση για τους πειρατές-zombie ειδικά που μπλοκάρουν την είσοδο ενός lair είναι οτι χειρότερο), είναι οτι υπάρχει ένας αδικαιολόγητα μεγάλος αριθμός NPC, με τους οποίους έχετε 3 πιθανά interactions και κανένα απολύτως λόγο για οποιοδήποτε από αυτά. Ειδικά στο ring πυγμαχίας, θα βρείτε συνολικά σχεδόν 25 characters, οι οποίοι δεν έχουν κανένα λόγο να βρίσκονται εκεί ή να ξεχωρίζουν ως πιθανώς σημαντικοί στο story.
Technical
Προσπερνώντας οτι είχα κάποια προβλήματα για το αρχικό τρέξιμο λόγω του monitor…Το Duke Grabowski, Mighty Swashbuckler είναι ένα άσχημο game. Ξέρετε πώς κάποιοι (βλάκες) λένε οτι δεν έχουν σημασία τα γραφικά σε ένα παιχνίδι αλλά το story; Προσπερνώντας οτι το story είναι άθλιο, τα 3D μοντέλα που χρησιμοποιεί το game είναι πραγματικά αποκρουστικά. Το θλιβερό είναι οτι σε ένα-δύο σημεία όπου δίνεται χώρος στα 2D ζωγραφισμένα με το χέρι background να “αναπνεύσουν”, ξεχωρίζει πόσο καλή δουλειά έχει γίνει σε αυτά. Ειδικά στο σημείο που πάτε να σώσετε τις κόρες της Μουσουλμάνας (με ένα από τα πιο ηλίθια “of course…” moments του παιχνιδιού), μπορείτε να δείτε μια οπτασία στο πίσω μέρος, που λερώνεται μόνο από την παρουσία των 3D models που κινούνται σε μια γωνία της.
…Of course!
Γενικά είναι ξεκάθαρο οτι πρώτα το studio τα “έσκασε” σε κάποιον επαγγελματία ζωγράφο/σχεδιαστή, πήραν τις εικόνες, και μετά παραήταν ανίκανοι για να τις αξιοποιήσουν. Συχνά το Duke Grabowski, Mighty Swashbuckler με έκανε να αισθάνομαι οτι σκόπευαν να το κάνουν πολύ μεγαλύτερο, αλλά μετά τα παράτησαν και με τσαπατσουλιές έδεσαν το νήμα της ιστορίας που θα έπρεπε να απλώνεται περισσότερο. Τεσπά, απουσία ταλέντων aside, το voice acting είναι αρκετά on-point. Τόσο πολύ για την ακρίβεια, που κάνει την αντίθεση με το πόσο κακό είναι το writing ακόμα πιο έντονη, όταν ακούτε τις άθλιες ατάκες του παιχνιδιού να βγαίνουν από τα χείλια επαγγελματιών. Μουσικά δεν αφήνει καμία εντύπωση, το οποίο πιστεύω είναι καλό.
Final Verdict
Ούτε με σφαίρες. Από ότι και να το πιάσουμε εκτός από voice-acting και ένα πολύ συγκεκριμένο κομμάτι των γραφικών, το Duke Grabowski, Mighty Swashbuckler προκαλεί έναν αναστεναγμό κούρασης και ένα κατακριτικό κούνημα του κεφαλιού αριστερά-δεξιά. Το χιούμορ είναι παιδιάστικο με το χειρότερα δυνατό τρόπο, η ιστορία είναι δυσάρεστα σεξιστική και αηδιαστική και Θεέ και Κύριε, δε βλέπονται αυτά τα γραφικά. Τα κόκαλα του Monkey Island τρίζουν στον τάφο του με αυτό το έκτρωμα. Στη σανίδα!
Το Gamehorizon δίνει ένα παγερό thumbs down.
Θετικά
- Χαριτωμένα backgrounds.
- Καλό voice-acting.
Αρνητικά
- Criiiiiiinge! Criiiiiinge! Criiiiiinge!
- Άθλιο humor.
- Θλιβερά μικρή διάρκεια.
- "But of course" λύσεις σε προβλήματα.
- Unintentionally creepy af. & sexist.
- Τα γραφικά δε βλέπονται.
- Τεχνικά προβλήματα με το monitor.
Facebook Comments