Σίγουρα αρκετοί από εσάς θα θυμάστε τον θρύλο των RPGs, το μεγαλοπρεπές Diablo. Έχω πολλές αναμνήσεις από αυτό το διαμάντι, το ανατριχιαστικό τρέιλερ, την μουσική που σου σήκωνε την τρίχα, τα κύματα εχθρών που ερχόντουσαν καταπάνω σου και την σκοτεινή ατμόσφαιρα που υπήρχε παντού. Όταν άκουσα πως η εταιρία Thing Trunk σκόπευε να φτιάξει ένα παιχνίδι σαν tribute, ενθουσιάστηκα. Ένα γερό χαστούκι νοσταλγίας, τι άλλο είναι καλύτερο; Οπότε χωρίς πολλά λόγια, καλωσήρθατε στο Book of Demons.

Τι είναι το Book of Demons;

Το παιχνίδι περιγράφεται σαν ένα “hack n’ slash adventure με κάρτες”. Ήταν υπό κατασκευή για 3 χρόνια και πρόσφατα μπήκε στο alpha στάδιό του, πράγμα που σημαίνει πως για την ώρα, λείπει αρκετό περιεχόμενο. Είναι ο πρώτος από 7 τίτλους της σειράς Return 2 Games, μιας σειράς που φιλοδοξεί να μας θυμίσει με το δικό της μοναδικό στυλ, τις 7 μεγαλύτερες στιγμές της gaming ιστορίας. Μόνο το Book of Demons είναι γνωστό για την ώρα, οπότε υπομονή για τα υπόλοιπα. Ο στόχος σας είναι να φτάσετε στον πάτο του μπουντρουμιού για να σφάξετε κάτι που στην ουσία είναι ο Diablo, αλλά την ώρα του μπάνιου του, με παπάκι και όλα τα σχετικά (reference#1). Το παιχνίδι προβλέπεται να έχει 3 χαρακτήρες, warrior, rogue και mage. Αν δεν κάνω λάθος, σύντομα θα γίνει διαθέσιμος ο mage, αφήνοντας μόνο τον rogue σαν τελευταία προσθήκη.

“Τα παπάκια στη σειρά πως χορεύουνε τρελά μεσ’ της κολάσεως τα φλεγόμενα νερά;”

Gameplay

Το gameplay του Book of Demons είναι σχετικά απλό, αλλά με μερικές προσθήκες που παρουσιάζουν ενδιαφέρον. Ξεκινάτε στο χωριό έξω από το μπουντρούμι, όπου υπάρχουν διάφοροι χαρακτήρες για να μιλήσετε ή να ξοδέψετε τα αιματοβαμμένα, γεμάτα μυαλά ζόμπι λεφτά σας. Πάνω κάτω, όπως ήταν το Tristram κάποτε το ’90, αλλά λιγότερο ανατριχιαστικό (reference#2). (editor’s note: Σαν το πρώτο Torchlight ένα πράγμα.) Στο βάθος σε έναν λόφο είναι και η εκκλησία (reference #3), όπου και μπορείτε να ξεκινήσετε την περιπέτειά σας.

Μπαίνοντας στο μπουντρούμι, θα δείτε τα επίπεδα που είναι διαθέσιμα για να “καθαρίσετε”. Μπαίνοντας σε ένα από αυτά, θα δείτε πως έχετε μια περίεργη έλλειψη ελευθερίας κινήσεων. Τα μπουντρούμια έχουν στη μέση των διαδρόμων ένα μονοπάτι το οποίο αποτελεί και τον μόνο τρόπο να κινηθείτε, σαν railway shooter. Για να αλληλεπιδράστε με το περιβάλλον όπως να σπάσετε βαρέλια και να ανοίξετε σαρκοφάγους (reference#4), χρειάζεται να τα κλικάρετε, εφόσον βρίσκονται μέσα στο πεδίο βολής σας. Το ίδιο ισχύει και για τη μάχη, εφόσον οι εχθροί είναι μέσα στη νοητή σφαίρα εμβέλειας σας, μπορείτε να τους μακελέψετε. Βέβαια, δεν μας νοιάζει που ο warrior έχει ΣΠΑΘΙ, ας τον αφήσουμε να χτυπάει εχθρούς στα 5 μέτρα. Ας το καταπιώ αυτό.

Μιας και το είπαμε, να σημειώσουμε πως οι εχθροί έχουν κάποια mechanics αντιμετώπισης. Για παράδειγμα, οι οπλισμένοι σκελετοί έχουν μια ασπίδα, η οποία μπλοκάρει όλη τη ζημιά που θα κάνετε, εκτός αν καταφέρετε να τη σπάσετε. Κάποια ζόμπι όταν πεθάνουν αφήνουν τοξικά αέρια ή τοξικά γουρούνια (;;;) που σας κυνηγούν και θα κάνουν το ίδιο. Κάθε εχθρός έχει κι από ένα mechanic, οπότε το αφήσω σε εσάς να τα ανακαλύψετε.

Ναι ρε φίλε, αυτό θα πει εκμετάλλευση παιδικής νοσταλγίας! Γουστάρω! Γιατί με άφηναν οι γονείς μου να παίξω Diablo στα 6 μου;

Στο Book of Demons, μην περιμένετε κράνη, σπαθιά, ασπίδες και τα συναφή. Ξεχάστε τα. Ο εξοπλισμός, τα φίλτρα και τα ξόρκια έχουν αντικατασταθεί από κάρτες. Ναι, κάρτες. Και παραδόξως, δεν λειτουργεί τόσο άσχημα το σύστημα. Οι κάρτες έχουν δύο τρόπους για να ρουφήξουν τη μάνα το mana σας. Αν είναι ξόρκια και ικανότητες, το ρουφάνε κατευθείαν. Αν είναι εξοπλισμός και passives, δεσμεύουν ένα τμήμα του αφήνοντας διαθέσιμο το υπόλοιπο. Οι κάρτες – εξοπλισμός έχουν τεράστια ποικιλία. Από φίλτρα υγείας και βόμβες μέχρι τοίχους από πάγο και πέτρινα golems. Θα τις βρείτε σε σεντούκια, βαρέλια και εχθρούς ή αφεντικά που σκοτώνετε.

Επίσης ξεχάστε και τα skill trees. Ανεβαίνοντας επίπεδο μπορείτε να αυξήσετε μόνο υγεία ή mana κατά ένα πόντο. Ο άλλος πόντος θα πάει στο τσουκάλι του πανδοχείου, οπότε πληρώνοντας ένα σεβαστχαχαχαχαχα ανεκδιήγητο ποσό το οποίο σταδιακά θα αυξάνεται με τη χρήση, θα μπορέσετε να πάρετε τον χαμένο εκείνο πόντο. Κρίμα που η τιμή είναι ψηλή από την αρχή.

Γραφικά

Εδώ πιστεύω θα διχαστείτε, όπως διχάστηκα και εγώ. Τα γραφικά του Book of Demons θα σας θυμίσουν εκείνα τα παιδικά βιβλία που οι εικόνες πετάγονται από μέσα όταν γυρίσεις σελίδα. Όλα είναι σαν να φτιάχτηκαν από χαρτί. Μέχρι και τα animations κίνησης είναι στην ουσία οι φιγούρες που ταρακουνιούνται. Αν παίζατε με Playmobil, θα έχετε πολλά flashback από όταν ήσασταν παιδιά και η μαμά σας τις έβρεχε γιατί δεν φάγατε για βράδυ. Αρχικά τρόμαξα, αλλά τελικά παρά τα παράξενα γραφικά, δεν υστερεί σε τίποτα το παιχνίδι συγκριτικά με άλλους τίτλους. Τα animations για ξόρκια και ικανότητες είναι αρκετά λεπτομερή και παντού υπάρχει ένας αξιοπρεπής βαθμός ποικιλίας χρωμάτων και σχεδίων. Δυστυχώς, το gore, τα ξεκοιλιάσματα, τα αίματα κτλ, απουσιάζουν πλήρως. Έστω ένας μικρός βαθμός καφρίλας και αιματοχυσίας έπρεπε να υπάρχει, κατά τη γνώμη μου. Δαίμονες είναι βρε αδερφέ! Τα κάνουν αυτά!

“Καλώ τον άσπρο δράκο με τα μπλε μ-θέλω να πω, την ματωμένη πανοπλία μου!”

Ήχος

Ο ήχος από την άλλη, δεν με ενθουσίασε και τόσο. Είναι το γενικό – πολύ, πολύ γενικό – soundtrack ενός RPG fantasy τίτλου. Κανονικά, το soundtrack πρέπει να δένει με την ατμόσφαιρα και να σας καθηλώσει, ενώ τα αφτιά σας κάνουν τεμενάδες για την επικούρα που τα βάλατε να ακούσουν. Εδώ, ο ήχος κρύβεται μέσα στην ατμόσφαιρα του μπουντρουμιού και περνάει σχεδόν απαρατήρητος. Συγκριτικά με το Diablo, είναι σαν να συγκρίνεις το “φεγγαράκι μου λαμπρό” με το Bohemian Rapsody. Απλά, δεν γίνεται.

Πριν δώσουμε την τελική γνώμη, αξίζει να σταθώ σε κάτι πολύ ενδιαφέρον. Το Book of Demons έχει ένα τρομερά ενδιαφέρον σύστημα. Μόλις τελειώσετε με τις αρχικές tutorial πίστες, το παιχνίδι θα μετρήσει το χρόνο που θα σας πάρει και θα διαμορφώνει κάθε session ανάλογα με το χρόνο που έχετε σκοπό να ξοδέψετε. Αν θέλετε κάτι στα γρήγορα, θα ρυθμίσετε το μπουντρούμι στα 5 λεπτά, αν έχετε λίγο παραπάνω χρόνο στα 11 και πάει λέγοντας. Πολύ χρήσιμο, έτσι δεν χρειάζεται να κάνετε load το save σας και να σπάτε το κεφάλι σας να θυμηθείτε που έπρεπε να πάτε και τι να κάνετε.

Οπότε τι να το κάνω;

Είναι ένα απλό RPG που ποντάρει στην εκμετάλλευση της νοσταλγίας σας για να το αγαπήσετε. Αν παίζατε σαν παιδιά το Diablo και αγαπήσατε τη σειρά, θα κολλήσετε μαζί του και θα το λατρέψετε αρκετά παραπάνω. Αν από την άλλη θέλετε ένα γρήγορο και απλό RPG που δεν έχει πολλά πολύπλοκα πράγματα, θα σας αρέσει. Αν ψάχνετε για μια βαθιά εμπειρία τύπου Witcher και The Elder Scrolls, δεν θα τη βρείτε εδώ. Γνώμη μου πάντως είναι πως ναι, αξίζει. Σε όλους μας αρέσει η νοσταλγία μια στις τόσες και το Book of Demons την προσφέρει απλόχερα.

Απλό και τίμιο RPG ξυλίκι. Μπόνους για τα απανωτά χαστούκια νοσταλγίας.

(editor’s note: Όποιος ψάχνει για αυθεντική old-school ψυχωτική Diablo εμπειρία, δοκιμάστε το Inquisitor στο Steam.)