Από παιδιά ακόμη, μαζευόμασταν με τα ποδήλατα στην πλατεία, καλοκαίρια σαν κι αυτά. Καλοκαίρια,που δεν μας άφησαν τίποτα παρά μόνο γλυκές και ευχάριστες αναμνήσεις. Τότε βέβαια, μιλούσαμε για αστικούς θρύλος και για ιστορίες ”φαντασμάτων” που – ως επί το πλείστων – ήταν καθαρά δημιουργήματα της φαντασίας μας. Οι εποχές άλλαξαν όμως. Από το φάντασμα με το σεντόνι, στο ερειπωμένο σπίτι στην άκρη του δρόμου, πήγαμε σε βιβλία  του Stephen King και ύστερα… Στα βιντεοπαιχνίδια.

Γιατί όμως παίζουμε Horror Games ;  Γιατί μας αρέσει τόσο πολύ να νιώθουμε τον φόβο ;

Ο φόβος, σύμφωνα με τη βικιπαίδεια, είναι ένα βασικό συναίσθημα του ανθρώπου που προκαλείται από τη συνειδητοποίηση ενός πραγματικού ή πλασματικού κινδύνου ή απειλής. Είναι ένας μηχανισμός προστατευτικού χαρακτήρα, μια φυσιολογική αμυντική αντίδραση του οργανισμού χωρίς να απαιτείται συνειδητή σκέψη.

Είμαι σίγουρος πως λίγοι από εσάς θα ήθελαν να βρίσκονται στο σύμπαν του Resident Evil, του OutLast ή του P.T, μη μηλήσουμε καν για Dead Space, όμως παρ’όλα αυτά και πάλι εκατοντάδες από εμάς συνεχίζουμε να είμαστε οπαδοί παρόμοιων τίτλων. Γιατί;

Πιστεύω πως γι’ αυτό οφείλεται η περιέργεια που απ’ τις απαρχές της ύπαρξης του είχε ο άνθρωπος. Γιατί μην ξεχνάμε πως αυτό που φοβόμαστε πιο πολύ, είναι το άγνωστο, καθώς ακόμη και όταν το ανακαλύπτουμε προκύπτουν ακόμη περισσότερα ερωτήματα, επομένως ακόμη περισσότερα άγνωστα. Ο Thornton Wilder είχε πει :

 Όταν είσαι ασφαλής σπίτι σου, θα ήθελες να ζεις μια περιπέτεια και όταν ζεις μια περιπέτεια, θα ‘θελες να είσαι ασφαλής στο σπίτι σου.

Θα πρέπει εδώ να θυμηθούμε πως αν και μιλάμε για τα video games, αρκετοί από εμάς αρέσκονται και με άλλα πράγματα όπως βιβλία ή ταινίες. Εδώ υπάρχει μια βασική διαφορά :

Στην ταινία, είσαι απλώς παρατηρητής, στο βιβλίο παίρνεις μια γεύση και του τι θα σήμαινε να είσαι ο πρωταγωνιστής, στα βιντεοπαιχνίδια όμως τα πράγματα παίρνουν άλλη θέση. Όχι μόνο μπαίνεις στο  πετσί του ρόλου, καθώς με αυτόν ασχολείσαι, αλλά, πολλές φορές οι αποφάσεις σου θα καθορίσουν την πλοκή.

Θα μπορούσαμε κάλλιστα την ώρα που παίζουμε κάποιο horror game να το κάνουμε pause, ενώ έχουμε ήδη δει μερική απ’ την ιστορία. Το κάνουμε όμως ποτέ ; Θα άφηνες ποτέ κάποιον να σου αρπάξει ένα βιβλίο που έχει ”κολλήσει” μαζί του, πάνω που έφτανες στο κρίσιμο σημείο; Θα άφηνες ποτέ κάποιον να σου κλείσει την ταινία, στην τελική σκηνή; Όχι. Έτσι λοιπόν και με τα horror games, από τη στιγμή που θα το αρχίσουμε, μετά όσο και να φοβόμαστε, θέλουμε να δούμε που θα καταλήξει ο καημένος χαρακτήρας μας, σαν έντομο παγιδευμένο στον ιστό αράχνης. Αυτό που τα horror games πετυχαίνουν καλύτερα από κάθε άλλη κατηγορία είναι η προσήλωση σε αυτό που κάνουμε, το immersion.

“Το αρχαιότερα και ισχυρότερο αίσθημα της ανθρωπότητας είναι ο φόβος.”

(H.P. Lovecraft)

Εν ολίγοις, τα Horror games είναι μια εναλλακτική μέθοδος προσέγγισης του τρόμου και του φόβου, του να νιώσουμε πως κινδυνεύουμε, του να δούμε τις τρίχες μας να σηκώνονται, το μέτωπο μας να ιδρώνει, την αδρεναλίνη να ρέει μέσα μας. Τα horror games σου προσφέρουν όλα αυτά πίσω απ’ την ασφάλεια της οθόνης, μέσα στη ζέστη και την ασφάλεια του σπιτιού σου. Εξάλλου, όλα αυτά είναι δημιουργίες μιας ομάδας σχεδιαστών βιντεοπαιχνιδιών. Η Μήπως όχι; Μήπως μέσω των παιχνιδιών τρόμου βλέπουμε τον αντικατοπτρισμό του εαυτού μας, το πως θα αντιμετωπίζαμε διάφορες καταστάσεις αν βρισκόμασταν αντιμέτωπες με αυτές; Περιμένουμε τα σχόλια σας.

0