Ω ναι, είναι αυτό που φαντάζεστε, μαζεμένα από το χειρότερο προς το καλύτερο, τα μεγάλα Shounen που πέρασαν απ’τις οθόνες μας. Ξεκαθαρίζουμε κανόνες από τώρα:

1. Στη λίστα μετράμε μόνο τα ΜΕΓΑΛΑ shounen, από το χειρότερο προς το καλύτερο. Και μένα μ’άρεσε το FMAB, αλλά με 25 episode δεν πιάνεται. (-Μα Σταύρο, υπάρχει και το πρώτο Full Metal Alchemist. -Το είδε κανείς; -Όχι.)
2. Μετράμε ΜΟΝΟ τα anime. Δε με νοιάζει αν δεν σας άρεσε το αντίστοιχο manga, ΔΕΝ είναι παράγοντας.
3. Hunter X Hunter δεν έχω δει οπότε δε το βάζω. Έχω ακούσει καλά λόγια, αλλά τη σύγκριση θα την κάνω μόνο σε όσα έχω προσωπική άποψη.
4. ΔΕΝ είναι επιχείρημα το “ήταν το πρώτο που έκανε το τάδε”. Το οτι το έκανε πρώτο δε σημαίνει οτι το έκανε και καλύτερα.
5. ΔΕΝ είναι επιχείρημα το “έχει πουλήσει τα περισσότερα τάδε”. Το πόσο δημοφιλές είναι κάτι δεν παίζει κανένα ρόλο, το βλέπουμε συνέχεια και στο gaming αυτό. Στις πωλήσεις είναι παράγοντες το marketing και η ανθρώπινη βλακεία.
6. ΔΕΝ είναι επιχείρημα το “μετράει μόνο το plot”. Για anime μιλάμε, τα ΠΑΝΤΑ μετράνε. Animation, voice acting, σκηνοθεσία, fillers, τα πάντα.
7. Το Gintama δε θα το βάλω γιατί μόλις τελευταία αποφάσισε να το γυρίσει σε shounen, μέχρι τώρα ήταν 90% κωμωδία.

5ο Μεγάλο Shounen: One Piece

PROS:

• Η αίσθηση οτι πρόκειται για περιπέτεια.
• Σε μέγεθος τα περνάει όλα.
• Μεγάλο, απολαυστικό ξυλίκι μία στο τόσο.
• Έλλειψη fillers.
• Το skypiea arc ήταν παραδόξως από τα καλύτερα, με το μόνο villain που δεν είχε καθυστερημένο redemption flashback.
• Also με το από πάνω, ο μόνος καλός μονόλογος σε όλο το One Piece (“People don’t fear god. Fear itself is god.”).
• Τα opening songs είναι ένα κι ένα, φωνάζοντας “περιπέτεια”.

CONS:

• Σε κάθε arc αλλάζει μόνο το setting με εξαίρεση 1-2, ΟΧΙ το plot. Αυτό σημαίνει οτι το One Piece ακολουθεί μια πολύ συγκεκριμένη φόρμουλα που σύντομα καταντά βαρετή.
• Το One Piece δουλεύει διαρκώς στο setting του, το World Building, αλλά το ίδιο το plot προχωράει με ρυθμούς χελώνας.
• Έλλειψη “κακών” κακών. Με εξαίρεση τoν Enel, κάθε villain του One Piece είτε έχει από ένα τραυματικό παρελθόν το οποίο θα μας τρίψουν στα μούτρα με flashback, είτε θα πρόκειται για ουσιαστικά-background χαρακτήρα. Και μαζί με το από κάτω είναι ένα σταθερό “ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα” σενάριο.
• Δεν πεθαίνει κανείς. 2 deaths σε 800 επεισόδια απλώς δε δικαιολογείται.
• Επαναλαμβανόμενο humor (λογικό, όταν όλο βασίζεται στο πόσο υπερβολικές είναι οι αντιδράσεις των γύρω, ή το ένα joke με το quirk του Brook.)
• Μονοδιάστατοι χαρακτήρες.
• Nakama power.
• Παντελής έλλειψη χημείας στο main crew. Romance βέβαια ούτε για δείγμα.
• Γελοία άντοχη των χαρακτήρων (συνδυάζεται με την έλλειψη θανάτων) η οποία δε βγάζει και νόημα (εννοώ σε χειρότερο βαθμό από τα άλλα shounen).
• Το character design είναι κάκιστο. Οι χαρακτήρες είναι επίτηδες φτιαγμένοι “μουρλοί”, ή με κάποιο χαζό quirk-τρόπο ομιλίας, το οποίο στην αρχή έχει πλάκα, αλλά όταν το anime νομίζει οτι σοβαρεύει αρχίζουν να σας τη δίνουν στα νεύρα. Σκεφτείτε πχ το design του Don Flamingo, ενός από τους πιο απειλητικούς και αδίστακτους κακούς που είχαμε μέχρι τώρα, και πείτε μου με το χέρι στην καρδιά οτι η εμφάνισή του από μόνη της δεν είναι απλώς χαζή.
• Επιστρέφοντας στο design, η λέξη “vulgar” μου έρχεται συνέχεια στο μυαλό. Αφήνοντας στην άκρη τα σώματα κλεψύδρα στις γυναίκες και το πρότυπο γορίλλα για τους άντρες, από ένα σημείο και μετά απλώς βαρέθηκα τις μύξες. Ναι, είχε πλάκα στα πρώτα 10-20 επεισόδια για να δείξουν τις υπερβολικές αντριδράσεις, αλλά μετά απλώς ήθελα να πνίξω κουτάβια κάθε φορά που έτρεχε η μύτη κάποιου.
• Δείτε το animation. Πείτε οτι θέλετε για τις μπουνιές του Luffy, αλλά αυτά τα backgrounds που θυμίζουν ζωγραφιά 5χρονου από βιβλίο που πρέπει να γεμίσει τα χρώματα σε έτοιμα σκίτσα, απλώς δε συγχωρούνται.
• Ελάχιστη ποικιλία soundtrack. Μετά από τόσα χρόνια running time είναι αδικαιολόγητο να μην έχει πάνω από 2-3 κομμάτια που θυμόμαστε.

4ο Μεγάλο Shounen: Naruto

PROS:

• Ωραία, καλογραμμένα ξυλίκια.
• Δυνατό soundtrack.
• Ισχυροί villain, με απελπιστικά broken δυνάμεις.
• Μερικά πολύ ωραία concept για αποδοχή και το πώς ο μοναχικός πρωταγωνιστής τελικά κατέληξε στο κέντρο του χωριού, ή το πώς η ιστορία επαναλαμβάνεται.
• Η ιστορία του Itachi.
• Το Boruto είναι απλώς απόλαυση. Κάνει τα πάντα σωστά.

CONS:

• Να χ@σω τα γ@μημένα flashback για το πώς ο Naruto στην αρχή δεν ήταν αποδεκτός. Το καταλάβαμε τις πρώτες πενήντα φορές αγάπη μου, από την πεντηκοστή πρώτη θέλω να σε στραγγαλίσω στον ύπνο σου.
• Με διαφορά τα χειρότερα fillers που θα δείτε ποτέ σας, και αυτό περιλαμβάνει το Spirit Rebellion arc του Fairy Tail.
• Ναι Naruto, η ιστορία επαναλαμβάνεται, για αυτό έχουμε πάντα ομάδες δύο αντρών και μιας γυναίκας όπου ο ένας από τους άντρες είναι τελείως σοβαρός ενώ ο άλλος είναι η καρδιά της ομάδας. Είσαι πολύ έξυπνο, αλλά πλέον τη βλέπουμε και στον ύπνο μας ακόμα αυτήν την πατέντα, οπότε σκέψου κάτι λίγο πρωτότυπο, μην σου χώσω τα kunai στον~
• Animation για κλάματα σε κάποιες φάσεις.
• Άθλια romances. Το οτι ο Naruto τα’φτιαξε τελικά με την νοικοκυρά απ’τα 11, δε σημαίνει οτι τους είδαμε όντως να τα βρίσκουν, ή να ξεπερνάει το crush του με την Saχαχαχαkura.
• Sasuke, noone f@cking cares αγόρι μου.
• “Κανείς δεν φταίει, ήμασταν κακοί μόνο λόγω περιστάσεων.”

3o Μεγάλο Shounen: Dragon Ball

PROS:

• Εξαιρετικοί villains, που είναι κακοί γιατί είναι άπληστοι ή μηχανές θανάτου και μακελιού. Δεν έχουν ηλίθια redemption.
• Μία στα 2 χρόνια πολύ memorable σκηνές.
• Character designs.
• Dragonball Super.
• Ο χαρακτήρας του Vageta.
• Μια στο τόσο πολύ γ@μάτες ταινίες.

CONS:

• Ο χαρακτήρας όλων των υπολοίπων, πέρα απ’τους villains και τον Vageta. Ειδικά κάτι Beerus…
• Καθυστερημένο humor, romance, κτλπ (γενικά οτι δεν φωνάζει “shounen”).
• Power levels are bullsh!t.
• Επαναλαμβανόμενα animations.
• Πέρα από τους main χαρακτήρες μας, οι background chars είναι άστα να πάνε.
• Για κάποιο λόγο το Abridged της team Four-Star μας μένει περισσότερο απ’οτι το κανονικό anime.
• Έχουν κυριολεκτικά χτίσει το Deus Ex Machina μέσα στο σύμπαν του anime.
• Συνδεδεμένο με το πάνω: Ο θάνατος δεν έχει νόημα.

2ο Μεγάλο Shounen: Fairy Tail

PROS:

• Υπέροχο, κέλτικο μέταλ.
• Fairy Tail Zero (mini-flashback arc).
• Ο κακός-που-έμενε-στις-σκιές τελικά είχε όντως επηρεάσει τα πάντα αντί να τα ξύνει μέχρι ο mc να γίνει αρκετά δυνατός.
• Tartaros arc. Τα πάντα σε αυτήν.
• Δράκοι. Εμφανίζονται σπάνια, αλλά όταν εμφανίζονται τα κάνουν λίμπα.
• Πολύ ωραία και παραδόξως φυσικά romances.
• Ίσως έχει τη μόνη anime ταινία από τα μεγάλα shounen που παραδόξως ήταν καλή (Dragon’s Cry).
• Fanservice… Oh… Fanservice… Εϊσαι η μούσα μου.
• Το theme του Fairy Tail είναι ένας συνδυασμός Skyrim με Conan.
• Πολύ memorable σκηνές μία στο τόσο.
• Ψυχολογικά τραύματα. Ψυχολογικά τραύματα for days (ειδικά τη Lucy μλκα, σε κάθε arc…)
• Μαζί με το από πάνω, οι (πορνό)διαστροφικές τάσεις του Mashima.
• Grand Magic Games Arc & το aftermath.
• Τα μέλη της guild παίρνουν όλα το κατάλληλο screentime, πέρα από τη βασική team.
• Άριστο voice acting (ΜΗΝ το παίρνετε για δεδομένο αυτό. Το Naruto, τον Goku και το Luffy τους κάνουν γριές γυναίκες και κάνει μπαμ.)
• Μαύρη μαγεία που θα έκανε το Voldemort περήφανο.
• Γενικά design και γράψιμο κακών, που πραγματικά δεν έχουν ιερό και όσιο.
• Το δεύτερο OVA προκαλεί γέλια μετ’α δακρύων.

CONS:

• Ο Makarov έπρεπε να είχε πεθάνει από την πρώτη φορά, πόσο μάλλον την τέταρτη.
• Deus ex Mashima.
• Nakama power.
• Σε κάποιες φάσεις το anime τρέχει πάρα πολύ (φαντάζομαι επειδή είδαν πόσο πίσω έμειναν σε σχέση με το manga).
• Δεν πεθαίνει ποτέ κανείς από τους καλούς (αν και σέβομαι οτι σκοτώνουν τουλάχιστον τους villains).
• Το δεύτερο filler arc είναι από τα χειρότερα filler arc που έχουν υπάρξει. Κάκιστα γραμμένο.
• Απογοητευτικότατες μάχες στις τελευταίες arcs (όσον αφορά το animation κυρίως). Πάει μαζί με το οτι ήτανε rushed af.
• Juvia (για πολλούς είναι από τα καλύτερα κομμάτια του Fairy Tail, εμένα μου τη σπάει στα νεύρα συνήθως).
• Super-duper δυνάμεις και spells που μετά ξεχνάμε οτι υπήρξαν άμα δεν συμφέρει το plot (το Fairy Law γιατί δεν το spamάρουνε απλώς;)

1ο Μεγάλο Shounen: Bleach

PROS:

• Θεέ και κύριε αυτό το soundtrack. Τόσο πολλά κομμάτια με τα χρόνια και όλα είναι ΤΟΣΟ καλά και διαφορετικά σε είδος μεταξύ τους.
• Character designs. Αυτό περιλαμβάνει ακόμα και τα βασικά hollow.
• Όσο τρύπιο είναι το story, άλλο τόσο επικοί και καλογραμμένοι είναι οι διάλογοι/μονόλογοι. Ο Kubo ξεκάθαρα πρώτα σκέφτονταν ποιες ατάκες και καταστάσεις θα ήταν cool και μετά έγραφε το plot γύρω από αυτό.
• Σκηνοθεσία να βαράς παλαμάκια. Ειδικά στις τελευταίες season (Nozomi και Fullbring arc) θα προσέξετε οτι το animation καθυστερεί και ένα-δύο δεύτερα σε κάποιες σκηνές, ώστε να ξεκινήσει τη νέα σκηνή ακριβώς με το επόμενο crescendo της μουσικής, καταλήγοντας σε ένα ανεπανάληπτο αποτέλεσμα.
• Για τον από πάνω λόγο, τα πάντα στο Nozomi και Fullbring arc.
• Συναίσθημα απελπισίας: Το Bleach έχει γυαλίσει το ταλέντο του να βάζει χαρακτήρες σε κατάσταση που απλώς σαν θεατής δε σκέφτεστε τρόπο που μπορούν να τη γλιτώσουν (βέβαια μετά το σώζει με deus ex machina, αλλά αυτό είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο).
• Μας “προγραμμάτισε” να πορωνόμαστε και μόνο που ακούμε τις λέξεις “bankai”, “resurrection”, “insertόνομαattackήbankai” κτλπ. Παραδόξως κανένα από τα άλλα shounen δεν κατάφερε να το κάνει αυτό.

CONS:

• Το σενάριο βγάζει νόημα και είναι γ@μάτο μόνο αν δεν αρχίσετε να ρωτάτε “πώς” και “γιατί”.
• Οι ταινίες είναι συνήθως βαρετές και γλυκόπικρες σε theme.
• Πολύ filler. Ειδικά Bounto arc δεν παλεύονταν με τίποτα.
• Άθλιο σε romance, humor κτλπ.
• Το animation στα πρώτα 80 episodes έχει παλιώσει πολύ άσχημα.

Κοιτάξτε (κυρίως στο αντρικό κοινό μας), καταλαβαίνω οτι οι περισσότεροι ήσασταν έτοιμοι να με κυνηγήσετε με πυρσούς και τσουγκράνες από τη στιγμή που δεν είδατε το One Piece πρώτο (πόσο μάλλον τελευταίο), αλλά δείτε τα επιχειρήματα τουλάχιστον. Στα facebook comment συχνά διαβάζω διαμαντάκια όπως “μετράει μόνο η ιστορία”, από κόσμο που το πιθανότερο διάβασε το manga και δεν είδε ποτέ το anime, κάτι το οποίο θεωρώ απλώς αδικία για τη δουλειά και τον κόπο που έχουν βάλει οι animators (ή που δεν έχουν βάλει). Ένα anime είναι ένα σύνολο παραγόντων, που, ειδικά με το μέγεθος των τεράτων από πάνω, άλλαξε τις ζωές πολλών από εμάς σαν εμπειρία. Οφείλουμε να τα κρίνουμε ως τέτοια λοιπόν, ανεξάρτητα με το ποιο μεγαλώσαμε, και να έχουμε πάνω απ’όλα ανοιχτό μυαλό και κριτική σκέψη, σαν ώριμα άτομα.

.

.

.

Και άλλωστε το One Piece είναι λίγο σκουπιδάκι, πώς να το κάνουμε;